刻銘

刻銘
(刻銘, 刻铭) 1.在金石等器物上鏤刻文字。
《漢書‧郊祀志下》: “大臣子孫刻銘其先功, 臧之於宮廟也。”
杜甫 《贈司空王公思禮》詩: “洗劍 青海 水, 刻銘 天山 石。”
陶宗儀 《輟耕錄‧斛銘》: “家中量衡無二致, 刻銘於斛之四面: 出以是, 入以是, 子孫永如是。”
2.刻於金石等器物上的文字。
《宋書‧宋白傳》: “ 泰山唐玄宗 刻銘。”

Ханьюй Да Цыдянь. 1975—1993.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»